بامداد امروز پنجشنبه، پیکره‌ی استاد عبدالرّحمن شرفکندی (ماموستا هژار) در مهاباد توسط افرادی ناشناس به آتش کشیده شد.
به گزارش اصلاحوب به نقل از هاژه، نیروهای آتش‌نشانی در دقایق اولیه در محل حاضر شدند و اقدام به اطفای حریق کردند. از ساعاتی پیش، پاکسازی پیکره‌ی این شاعر و نویسندهی نامی کورد آغاز شده است.
تاکنون عاملان این عمل هنجارشکن شناسایی نشده و شهروندان خواستار شناسایی این افراد شده‌اند.
بنا به گزارش هاژه دادستان عمومی و انقلاب شهرستان مهاباد به آتش زدن پیکره‌ی استاد هژار واکنش نشان داد.
مهراب پوراکبر دادستان عمومی و انقلاب شهرستان مهاباد در گفت‌وگوی اختصاصی با خبرنگار هاژه گفت: «در خصوص آتش زدن مجسمه‌ی استاد هژار دستورات قضایی به نیروهای محترم انتظامی و امنیتی در خصوص شناسایی و دستگیری فوری عاملان صادر شده و قطعاً با افرادی که با چنین اقداماتی در صدد تحریک احساسات جامعه و اخلال در نظم و امنیت جامعه هستند به صورت جدّی برخورد خواهد شد.»
عبدالرحمان شرفکندی (به کردی: عه‌بدولڕه‌حمان شه‌ره‌فکه‌ندی) (زاده ۲۵ فروردین ۱۳۰۰در مهاباد – درگذشته ۲ اسفند ۱۳۶۹ در کرج)، متخلص به هژار (به کردی: هه‌ژار)، شاعر، نویسنده، مترجم، فرهنگ‌نویس، واژه‌شناس، محقق، اسلام‌شناس، مفسر، فرهنگ‌نویس و عکاس کرد ایرانی بود.
از کارهای برجسته‌ی او می‌توان به ترجمه‌ی کتاب قانون در طب ابن سینا از عربی به فارسی، ترجمه‌ی قرآن کریم به زبان کردی، ترجمه‌ی منظوم رباعیات خیام از فارسی به کردی مرکزی و فرهنگ کردی‌به‌کردی و فارسیِ هَنبانه‌بۆرینه اشاره کرد. وی در سرودن شعر، تحت تأثیر شاعران برجسته‌ی کرد مانند احمد خانی، وفایی، ملای جزیری و حاجی قادر کویی بود.
هژار در طول زندگی‌اش خدمات فرهنگی و علمی زیادی انجام داده که می‌توان به برخی از آن‌ها اشاره کرد:
مقالات:
«مناظره دونفره (به کردی: ده‌مه‌ته‌قه‌یێکی دووکه‌سی)»، مقاله (کردی)، مجلهٔ نیشتمان، شماره ۱، صفحه ۵–۶، سال ۱۳۲۲ ش.
تألیف:
«آلکوک»، دیوان اشعار (کردی)، سال ۱۳۲۵ ش، ۱۹۴۵ م.
«بیتی سرمر»، منظومه‌ای دربردارندهٔ طنزهای اجتماعی (کردی)، سال ۱۳۳۶ ش، ۱۹۵۷ م.
«بو کوردستان»، دیوان اشعار (کردی)، ۱۳۴۴ ش، ۱۹۶۶ م.
«فرهنگ کردی-کردی و کردی-فارسی: هنبانه‌بورینه»، ۱۳۶۹ ش، ۱۹۹۰ م.
«چیشتی مجیور (شلم‌شوربا)»، ۱۳۷۲ ش، ۱۹۹۷۰ م.
ترجمه:
«مم و زین»، اثر احمد خانی، (ترجمه از کردی شمالی (کرمانجی) به کردی مرکزی (سورانی))، ۱۳۳۸ ش، ۱۹۶۰ م.
«شرف‌نامه»، اثر شرف‌خان بدلیسی از فارسی به کردی، ۱۹۶۰ م یا ۱۹۷۳ م.
«رباعیات خیام»، اثر عمر خیام، از فارسی به کردی، ۱۳۴۶ ش، ۱۹۶۸ م.
«عشیره جاوان»، اثر مصطفی جواد، ترجمه از عربی به کردی، ۱۳۵۱ ش، ۱۹۷۳ م.
«قانون در طب»، اثر ابن‌سینا از عربی به فارسی، ۱۳۵۷ ش، ۱۹۷۹ م.
«آری این‌چنین بود برادر»، اثر علی شریعتی، از فارسی به کردی، ۱۳۵۸ ش، ۱۹۸۰ م.
«پدر، مادر، ما متهمیم»، اثر علی شریعتی، از فارسی به کردی، ۱۳۵۹ ش، ۱۹۸۱ م.
«عرفان، برابری، آزادی»، اثر علی شریعتی، از فارسی به کردی، ۱۳۵۹ ش، ۱۹۸۱ م.
«پنج انگشت یک مشت است»، اثر بریژیت ونگور بورسکی، از فارسی به کردی (برای کودکان و نوجوانان)، ۱۳۵۹ ش، ۱۹۸۰ م.
«شرح دیوان ملای جزیری»، اثر ملای جزیری، شرح و ترجمه از کردی شمالی (کرمانجی) به کردی مرکزی (سورانی)، ۱۳۶۱ ش، ۱۹۸۲ م.
«آثارالبلاد و اخبارالعباد»، اثر زکریای قزوینی، ترجمه از عربی به فارسی، ۱۳۶۶ ش، ۱۹۸۷ م.
«قرآن پیروز»، ترجمه به کردی، ۱۳۷۹ ش، ۲۰۰۰ م.
«یک، جلوش تا بی‌نهایت صفرها»، اثر علی شریعتی، از فارسی به کردی، چاپ: نامعلوم.[۱۳] ۱۳۸۰ ش، ۲۰۰۱ م.
«تاریخ اردلان»، اثر ماه‌شرف‌خانم مستوره اردلان، از فارسی به کردی، ۱۳۸۱ ش، ۲۰۰۲ م.
«تاریخ سلیمانیه (شهرزور) و منطقه‌های آن»، اثر محمدامین زکی‌بیگ از کردی به فارسی، ۱۳۹۳ ش، ۲۰۱۴ م.
«روابط فرهنگی ایران و مصر»، ترجمه از عربی به فارسی، هنوز به چاپ نرسیده‌است.
«فرهنگ لغت عمید» اثر حسن عمید، ترجمه از فارسی به کردی، هنوز به چاپ نرسیده‌است.
نظرات
جلیل بهرامی‌نیا
21 مرداد 1400 - 09:40ماموستا هژار موکریانی از سرمایه‌های نمادین کورد است؛ دستی برخاسته از جانی آلوده به کینه، رسوایی اخلاقی خویش را با آتش زدن پیکر این مترجم قرآن در مهاباد، فریاد کرده و با چنگال جهالت،سیمای هنر و مروت را خراشیده است! آزردگی از این جنایت، پوشاندنی نیست؛ اما کینه‌توزان بدانند که این ستاره‌ی آسمان فرهنگ و هنر،فروزانتر از آن است که با سیاهکاری اندکی بدسگال مریض‌احوال، کاستی بگیرد! تفاوت‌های فرهنگی،علامت هنرمندی آفریدگار و نقشه‌ای الهی برای لطافت زندگی و تسهیل مناسبات اجتماعی است و بهانه کردن آن برای تحقیر و خصومت، کاری شوم و اهریمنی است!